Yok böyle bi hadis, Niyazi amca!

Boşuna dememişler "yarım doktor candan/ yarım hoca dinden eder" diye. Her anlamda gariptir yurdumun insanı. Kendi işi hariç her konuda uzmandır. Banka memurudur, emekli başçavuştur ama boş kalınca bırakır sakalı (her Allah'ın günü kesmenin intikamını alır gibi) hemen bir cami yaptırma yaşatma derneği kurar. Düşer caminin halısının, kiliminin, avizesindeki ampulün kaç mumluk olması gerektiğinin derdine.

Her sohbette bir ayet - hadis söylemeden edemez böyle arkadaşların bazıları. Zannedersin ki ömrünü dini ilimlere vakfetmiş. Elinde bir afilli makbuz, şehirlerarası yolculuklarca camiye bir tuğla da sen koy aziz cemaat diye diye dolaşırlar. Bu işlerde rant var mı sorusunu mide bulandırmasın diye hiç sormuyorum ama bu amcaların dilinden düşmeyen iki kelimeye gıcığım.

Birisi "kitapta yeri var" diğeri de "efendimiz buyurmuş ki" Kitap dedikleri Kuran-ı Kerim haliyle efendimiz de Peygamberimiz oluyor. Oluyor da Allah affetsin amcaların hadisleri, ayetleri pek bir garip duruyor.

İşte bunlardan biri: Adını söylemekte beis görmüyorum. Niyazi amca. Bir devlet dairesinde memuriyetin ardından bir kucak sakalla aramıza katıldı. Mübarek olsun. Katıldı da her düğün sofrasında çorbadan başlayarak tatlıya kadar amcayı dinliyoruz.

—Dinimiz böyle emretmiş, efendimiz böyle buyurmuş...

Ee tabi biz cahiliz, amcanın salladığı fark ediliyor ama birşey de diyemiyoruz. Bir gün yine böyle bir sofrada Niyazi amca başladı:

—Efendimiz: hoşafın suyunu bol koyun demiş. Ekmeği ince dilim kesin, önce kıyısını yiyin demiş kabilinden sallama hadisler söylemeye. Karşısındaki ağabey ise hareketlenmeye başladı. Niyazi amca salladıkça abinin rahatsızlığı yüzünden okunuyor. Sonunda dayanamadı patladı:

—Sustum sustum Niyazi Bey dedi. Günahtır, ayıptır, böyle yapmayın. Aklınıza gelen her lafı söyleyip "efendimiz demiş ki" demek olmaz. Ben branş hocasıyım. Yok, böyle bir hadis. Doğru dürüst okumadan bol keseden sallıyorsunuz. Bir daha en azından benim bulunduğum ortamlarda söylemeyin böyle bir şey. "Hatta en iyisi siz hiç hadisten, ayetten bahsetmeyin" dedi. Niyazi amca kem küt etti. Ik, kök dedi ama sonunda sustu. Yemek bitene kadar da ağzını açmadı...

Sallamak da bir yere kadar. Sonradan da olsa din işlerine merak sardınızsa en azından "ayet hadis ve fıkıh konularına" girmeden önce kıyısından köşesinden bir şeyler öğrenmeye bakın. Hele "kişiye yalan olarak, her duyduğunu söylemesi yeter'ken.

Ya da en iyisi benim gibi yapın, sadece dinlemekle yetinin. Bari adam sansınlar…

Bir rüya ve yorumlarınız

Önceki gün bir rüya gördüm. Evet, bu yeni bir şey değil. Hepimiz her gün görüyoruz. İlginçti sizlerle paylaşmak ve yorumlarınızı almak istedim. Katkıda bulunur musunuz?

Film gibidir benim rüyalarım. Uyandığımda gözlerimi kapayıp anımsayarak keyfini sürmek için biraz daha oyalanırım. Çok uzun anlattığım için kimse dinlemek istemez. Napim ben de size yazarak anlatırım.

:
Bir yol ayrımı kavşak var. Yolda bakım onarım çalışmaları yapılıyor. Beraber yürüdüğüm, kalp hastası bir arkadaşım orta yere yığılmış kafataslarını büyük şehre giden yola doğru atıyor...

Sonra bir mezar görüyorum. Mermerle çevrilmiş sandukası. İçine ben ve eski Diyanet işleri başkanı Tayyar ALTIKULAÇ yatıyoruz sırt sırta. Gözlüğünden ve bıyığından tanıyorum. Elinde kapalı durumda bir de Kuran (mushaf) var. Kabrin içi pırıl pırıl ama yorgan gibi üstümüzü basar bir su var ve masmavi...

Suyun üstünde yansıyan çiniye işlenmiş gibi görünen Arapça harfler var. Ya cim ve ye bir arada yada ayn ve se bir arada gibi iki bitişik harften oluşan bir kelime. Ya da üç.
Camilere halife isimleri asarlar ya duvarlara, az ona benzer ama sanki mavi bir sudan yorgan üzerinde gibi yansıyor. Su pırıl pırıl ve berrak.

Yattığımız mezarın altından tüm kabristanın altına giden dehlizler açılıp, yeraltından hazineler toplanıyormuş resmi görevlilerce. Ama çalışma yeraltından yürütülüyor. Bir makine mezarların altından kapıları (varmış) kırıyor ve bizim altımızdaki mezara akıp birikiyormuş herşey.,ama ben sadece kırılan mezar kapılarının sesini ve toprak gibi yuvarlanıp altımıza biriken şeyleri hissedebiliyorum, göremiyorum hazine falan. Zaten bu işlemin olması için biz orada yatıyormuşuz. (Tom Curise ve azınlık raporundaki kâhin kızı anımsadım).

Uyumam gerekiyor ama uyuyamıyorum. Tayyar beye "kalkalım hocam" diyorum.
Ayağımdan sular damlayarak mezardan çıkıyorum mezardan ve hoca da arkamdan cübbesiyle çıkıyor. Su birden küvetteki suyun çekiliverdiği gibi aşağı çekilip kayboluveriyor.
Mermerlerden yansıyan bir beyazlık var kabrin içinde şimdi. Yani mezar dipsiz, karanlık kör bir kuyu gibi değil. Su yok ama yüzey düzgün. Öylece uyanıyorum. Hayrolsun diyorum?

Sizce? Sizin bu rüyaya yorumunuz nedir?

Can kırıkları

Yıkmak insanlara yapmak gibi kıymet mi verir?

Emin ol onu en çolpa herifler de becerir.

Sade sen gösteriver "işte budur kubbe" diye,

İki ırgatla iner şimdi Süleymaniye...

Ama gel kaldıralım dendi mi, heyhat, o zaman,

Bir Süleyman daha lazım yeniden bir de Sinan

M. Akif Ersoy

Bak şu çeşmeye,

Kurnası var tası yok.

Kırma insan kalbini,

Yapacak ustası yok...

Mevlana

Bir kez gönül yıktın ise

Bu kıldığın namaz değil.

Yetmiş iki millet dahi

Elin yüzün yumaz değil...

Yunus Emre

En son ne zaman böyle dua ettiniz?

İnsanlar Türkçe ibadet, Türkçe ezan gibi konularda zaman zaman tartışadursun ecdat bunu da bir şekilde çözmüştür aslında. Çünkü duaların dili Türkçe'dir. Her ne kadar eski dilde ya da orijinal Arapça metinlerle edilen dualar varsa da birçok dua (içinde geçen dua ayetleri hariç) Türkçedir.

Mesela çok sevdiğim bir duada şu cümle beni mest eder:
"kapkara taşlar üzerinde simsiyah karıncayı gören Allah'ım"
Size, bize göre abartılı olan bu cümleler O'nu anlatmaya yetmez, kifayetsizdir ama yine de benim çok hoşuma gider.

Yine sevdiğim dualardan biri çocukken öğrendiğimiz: "Rabbiyyesir"dir
Bence çok büyük ve güzel bir duadır. Türkçesi Arapçası derdi yoktur. Çok güzel akıcı bir şekilde, tekerleme gibi her iki dilde birden okunur.

Şakayla karışık ezberlediğimiz ve cenaze namazlarından da okunan "Subhaneke" de hoşuma gider. Çocukken öğrenir, her namazda okursun ve bir gün insanlar seni onunla uğurlar...

Sefer (yolculuk duası): "davet'it - tâmmeh" vurgusu çok hoşuma gider nedense akustik olarak.

Rahmetli dayımın "hakkımı helal etmem" diyerek bana ezberlettiği özel bir sofra duası vardır ama tüm sofra duaları zaten güzeldir. Bir de güzel bir yemeğin arkasından olursa. Hele "CHP" li bir amcadan dinlediğim "Allah'ım sen bir-sin, ne diyeceğimi bilirsin" diye kısa bir dua vardır ki. Hem gülümser, hem de severek okurum.

Nezihe Aras'ın Yunus Emre kitabında tanıştığım ama birçok çocuğunda bildiği "Yattım Allah kaldır beni, rahmetine daldır beni" diye başlayan dua ise hayran olduğum bir duadır...

Bir rutini olmamakla birlikte haftanın belirli günlerinde yapılması ecdadımız tarafından alışkanlık haline getirilmiş "tövbe ve istiğfar" da çok güzel bir duadır.

Ayrıca anlamları ile birlikte okuduğunuzda sizi alıp götüren "Asr ve İnşirah" sureleri'ni severim.

Elmalılı Hamdi Yazır’ın pek meşhur olan bir duası, yalvarışı vardır ki içindeki sevgi sözlerinde resmen içim geçer :

“İlâhî! Hamdini sözüme sertâc ettim, zikrini kalbime mi‘râc ettim, Kitâb’ını kendime minhâc ettim. Ben yoktum vâr ettin, varlığından haberdâr ettin, aşkınla gönlümü bî-karâr ettin.
“İnâyetine sığındım, kapına geldim. Hidâyetine sığındım lutfuna geldim. Kulluk edemedim, affına geldim. Şaşırtma beni, doğruyu söylet. Neş’eni duyur, hakikati öğret. Sen duyurmazsan, ben duyamam. Sen söyletmezsen, ben söyleyemem. Sen sevdirmezsen, ben sevemem. Sevdir bize hep sevdiklerini. Yerdir bize hep yerdiklerini. Yâr et bize erdirdiklerini.
“Sevdin Habîbini, kâinata sevdirdin. Sevdin de hıl‘at-i risâleti giydirdin. Makâm-ı İbrâhim’den Makâm-ı Mahmûd’a erdirdin. Server-i asfiyâ kıldın. Hâtem-i enbiyâ kıldın. Muhammed Mustafâ kıldın. Salât ü selâm, tahıyyet ü ikrâm, her türlü ihtirâm ona, onun âline, ashâbına ve etbâına yâ Râb!”

Dua bir yitik hazinedir. Gizli bir silahtır. Kul'dan Yaradan'a giden bir barış elçisidir, dilekçedir. Hep derim ki: Firavun'un duası bile kabul olduktan sonra."kul dişi ağrıdığı zamanki samimiyeti ile dua etse kabul olmayacak dua yok gibidir"

Sahi siz en son ne zaman böyle dua ettiniz?

Hamiş: İsteyenlere MİM
1- Çocukluğunuzda öğrenip hâlâ çok sevdiğiniz duaları yazınız.
2- Çocukluğunuzda öğrenip hâlâ çok sevdiğiniz ilahileri yazınız.

Şemsiyye bile olamayacak adamlar

I
bencileyin şu garibe bir gün şems dedi Allah'ın bir kulu.
sonra da şekillendirmeye kalktı güneşini
oysa güneş aya göre şekillenmezdi.
iyi kötü hiçbir ışık pervaneye göre yola girmezdi.
girmedi de...

nalıncı keseri gibi vurdu adama o biri
şems böyle olmaz diyerek, kafasına kafasına
adam feryat etti ben şems değilim diye.
keserle sapın kavgası böylece sürdü gitti.

adam isyan etti sonunda
ne senin dediğin gibi şems olur, ey yolcu
ne de benim şems olmakta gözüm var.

öfkeyle ben şems değilim dedi adam
sakladı ışığını bir kara delik gibi içine
daha kötü, daha karanlık olmaya karar verdi.

ne şems kaldı ne mevlana...

...................

II
eski zamanlar
nette mirc diye bir programla sohbet ediyoruz dostlarla.
bir gün dedi ki biri. bir hocamız gelecek Avusturalya'dan sohbete. Çok severiz kendisini. Geldi de muhterem zat. ancak bir hoca beklendiğinden haberi yok, o geyiğe gelmiş. başladı hanfendiye iltifata. bense misafir oyuncu izlemekteyim. dedi ki lafın sonuna doğru bi yerde :
-ayağınızı bastığınız yerlere, secde edeydim...

Hüoooppp hoca! dedim... Hovardalık da yapıcaksan edebinle, Hocalık da yapıcaksan edebinle. sapla samanı, tozla dumanı karıştırma burda. Hoca adamsa bana cahil damgasını vurarak, şu dumur açıklamayı yaptı:

-Ayağınızı bastığın yerlere secde edeydim demek. evinize gelip misafir olaydım, tahiyyatül mescid kabilinden iki rekat namaz kılaydım demektir. Siz fesatsınız beyfendi.

-Hoca başlatma şimdi senin misafirliğinden ya edebinle dur ya da çektir git! dedim.
Kızcağız da bakakaldı.

İnsan bazen şu lâiklik ne güzel şey diye düşünüyor. Din adamlığı ile hovardalığı birbirinden ayırabiliyorsun hiç olmazsa. Sevgili bacılar siz siz olun. Ben gibi serserinin biri olup, Şemsiyye bile olamayacak adamlara Şems demeyin. Kendi halindeki gariplerin bari, aklını yolundan çevirmeyin...

Güzel bir kadın gördüm sanki

İbrahim blogları şaşırdı galiba. Ramazan başına vurdu demeden önce lütfen bu yazıyı sonuna kadar okuyun efendim. Biliyorsunuz size güzel insanlardan bahsetmiştim. Hani görünce keyif aldığınız, sohbeti yüreğinizi doyuran.

İşte ben fazla TV izlemediğimden olsa gerek hanımefendiyi gözden kaçırmışım. Aslında konu tabi ki benim Tv izlememem değil, kendisi hakkında bilgi sahibi olmadığım için duyduğum mahcubiyet. Oysa hakkında oldukça çok kaynak ve bilgi var.

Dün gece Tv1 de izledim tasavvuf hocası da olan Cemalnur SARGUT hanımefendi'yi. Sohbeti yüreğimi ferahlattı. Tebessümü yüreğinin güzelliğini yansıtıyor gibi geldi.

Özellikle ortalıkta sahte şeyhlerin, hurafecilerin cirit attığı günlerde bunalan kardeşler bu hanımefendiyi okusunlar ama daha ötesinde dinlesinler, mümkünse yakından görüp sohbetinde bulunsunlar istedim...

Buyrun:

Cemalnur SARGUT

Cemalnur Hoca'mızı anlatmak için sadece şunu yazmak yetecekti aslında. O hiç olma gayreti içindedir, yaşanır fakat anlatılamaz. Kendisi her nekadar sadece ve sadece Allah'ın bendesi olarak anılmak istese de ..... (devamı için tıklayınız)

Dilsiz öğretmenlerimiz

Düşündüm hayatıma anlam katan, severek okuduğum din kitapları hangileriydi diye?

Tabi ki içinden elifba-kuran ve hadis kitaplarını çıkardıktan sonra böyle bir listeleme yaptım ve üç beş kitapla sınırlı tuttum. İçlerinde hepsi din kitabı değil, şiir kitapları da var.

Dileyen bunu diğer kitapları da katarak farklı bir mim olarak da değerlendirebilir.
Nitekim ben de öyle yaptım.

Beni etkileyen dini içerikli kitaplar:

1-Tenbihül gafilin /Ebu'l leys Semerkandi
2-Marifetname / Erzurumlu İbrahim Hakkı hz.
3- Kısas-ı Enbiya / Ahmet Cevdet Paşa
4-Mesnevi / Mevlana
5-Safahat / M. Akif Ersoy
6-Çile + Çöle inen nur / Necip fazık kısakürek
7- Yunus Emre / Nezihe Araz
8- Bostan ve Gülistan / Şeyh Sadi Şirazi

DİĞER KİTAPLAR:

1-Sefiller / Victor hugo
2-Çanlar kimin için çalıyor / Ernest hemingway
3-Boyalı kuş / Jerzy Kosinski
4-9. hariciye koğuşu / Peyami Safa
5-Yaprak dökümü/ ReşaT Nuri Güntekin
6- Hayvan Çiftliği / G.Orvell

ÇOCUKLUĞUMDAN KALANLAR

1-Kibritçi kız
2-Define adası
3-Küçük prens
4-Çizgi romanlar (zagor)

Kötü örnek, örnek sayılmaz

İnsanız...
Bir şeyi yapmak istediğimizde de yapmak istemediğimizde de bahanemiz bulunur. Namaz da öyledir. Kimi dostlar hep şöyle söyler. "herkes bana bakıyor gibi geliyor".

Bunun dışında çocukluğumuzda yaşadıklarımızda bazen olumsuz etki yapar namaz konusunda. Özellikle cami cemaatinin eski huysuz ihtiyarları Ramazan'da yarı oyun havasında camilere koşan çocukları azarlar, hırpalarlardı. Hal böyle olunca o çocuk büyüdüğünde camiye gelsin diye durmadan hocalar boşuna vaaz etsin dursun. Yazık...

Bunun dışında din adamlarının davranışları da çok büyük önem taşır tabi ki. Her ne kadar bizde ruhban sınıfı yoktur diyorsak da neticede din görevlileri var ve bu insanlar iyi örnek olmalılar.
Anlatacaklarım hoş şeyler değil ama herkes az çok bu tip yanlışlara da tanık olmuştur. Ancak aslolan herşeyin sahibine (O'na) olan sevgidir. Kişilere ve olaylara göre karar vermek yanlıştır.

I
Güzel bir Ramazan akşamı... Teravihte uslu çocuklar arasında sayılırdım. Özellikle çocukların yanına değil cami cemaatinin arasına karışır, onlardan gözucuyla birşeyler kapmaya çalışırdım.

O akşam müezzin mahfili denen müezzinlerin dua ve ilahi okuyup kaamet getirdiği kısımda yer almıştım. İlk 4 rekatın aralığında sol tarafıma selam verdiğimde yüzümde bir tokat patladı. Aptal aptal dönüp baktım. Sağır ve dilsiz olduğunu bildiğim bir amca sert ve ıslık gibi bir sesle elini dudaklarına götürerek. "sus" işareti yaptı. Ağzımı açmamıştım ama bu tokat fena koydu. Birşey diyemeyip çıktım camiden... Geçen yıllar içinde bir tek onun sağır dilsiz olması beni cami cemaatine öfke duymaktan geri bıraktı..

II
Yazın en yakın camide elif ba öğreniyoruz. Müezzin efendi inanılmaz neşeli ve şakacı biri. Çoğumuz hızlı bir şekilde öğreniyoruz okumayı. Mahallede kızlar çoğunlukta biz de 3-5 erkek çocuğuz. Hocanın davranışları giderek garipleşmeye başladı. Kızları arada bir sıkıştırıp, çimdilikliyordu.

Gel zaman git zaman birgün hocanın ordan alındığını duyduk. Kızlardan birini taciz etmiş. Kız da ailesine söylemiş. Aile olaya müdahil olmuş ama yazık ekmeğinden olmasın diye bir şekilde kınama ile adam başka bir camiye verilmiş.

Bizler tam Kuran'a geçecekken o yıl kurs dağıldı. Kimse yeni hocaya gitmek istemedi. Aileler de göndermedi. Ailelerimiz bizi önce kızlarla birlikte bir kadın hocaya verdi. Ben orda da bir türlü dikiş tutturamadım. Sonra bir başka genç hafız kızda okudum. Ama bir türlü o ilk zamanlardaki heyecan ve okuma başarısını gösteremedim. Tecvidim hiç olmadı...

Arkadaşlarla kazara bile namaza dursak, camide o hoca varsa namazı bozup çıkıp gittik. Ergenlik dönemimizde sinemaların izbe bir köşesinde film izlerken görürdük onu ve "hocalar dışarı" diye yuhalardık. O ise pişkinliğinden birşey kaybetmedi. Bir yemek ısmarlayana, bir çay söyleyene, üç kuruş para verene hatimler indirdi, dualar okudu. Herkesi cennetlik yaptı. Jet gibi paldır küldür teravihler kıldırdı ve öylece öldü gitti...

Bizse onu örnek almadık kıyaslamak için. Sadece zavallı biri bildik. Din adamı olarak görmedik bile. Ak köpeğin pamuk pazarına bir hayli zararı olsa da kötü örnek örnek sayılmazdı çünkü.

Ramazan'da bu neyin numarası?

İnternet'in ve online sohbet hastalığının yaygın olduğu zamanlar...
Ramazan'ın ilk günlerinde sinirli olurum. Aileden genlerden gelen birşey. Rahmetli babam da sigara içemediği için sinirli olurdu. Sofrada onun orucunu açıp sigarasını yakmasına kadar teyakkuzda beklerdik.

Ben de herhalde ilk hurma'mı çikolata niyetine ağzıma atana kadar burnumdan soluyorum:)

Yine günlerden böyle bir gün. Bankadaki hesabıma para yatıracağım. Tabi Ramazan kafası olan bir tek ben değilim. Gişedeki memurla başladık hesap no'mun yanlış olduğu konusunda tartışmaya. O bana bu numara yanlış diye sertçe kağıdı uzattı ben ona hesap no'mu ezberden bildiğim konusunda posta koydum.

Gerçi çok büyük bir tatsızlık yaşamadık ama gelip hışımla kontrol ettim hesap no'mu evet yanlıştı... Zihinsel hata yaptığımda bunun sebebini bulmak, araştırmak gibi bir saplantım vardır. Öyle ya adama bir numara söylüyor ve ısrar ediyordum numaram bu diye.

Bilgisayarımı açtım. Tuşlara dokunurken birden jeton düştü. Hesap numaram sandığım bir zamanların en yaygın online sohbet programı icq numaramdı...

Sizin de böyle Ramazan kazalarınız var mı bilmem ama siz siz olun (ben gibi kaptırıp gitme riskiniz yüksekse) Ramazan'da online sohbete biraz mesafeli durun derim...

................................

Meraklısına yorum MİM'i: Oruç kazalarınızı ve Ramazan dalgınlıklarınızı paylaşın.

3 buçuk derste namaz sureleri ezberlenir mi?

Gençken bir dönem kendime çeki düzen vereyim diye Freddy'nin kâbuslarını izliyordum. Böylece ertesi gün daha az serserilik yaparım falan gibi düşünüyordum herhalde. Oysa şimdiki katiller pek sevimli, dexter ile doğru yolu bulmak zor.

Ancak bir çocukluk anım var ki, o günlerde bulduğum bir yöntem sayesinde süper namaz suresi ezberlemiştim. Tabi rahmetli babamın da katkılarıyla...

Küçüktüm. Babam akrabaları kollamayı severdi. Kendisi mert ve sert bir adam olduğu için ben gibi ot'dan çöpten korkmazdı...

Sahur'da uzak bir akrabamız olan dul bir kadına yemek gönderirdi benimle. Kadıncağız da hayır dua ederdi sağolsun. Ancak bir sorun vardı ki kadının evine giden yolun yaklaşık 3-500mt.si zifiri karanlık bir sokaktı. Sokakta 2 ışık vardı. Biri kadının evindeki minik elfeneri lambası kadar bir lamba. Diğeri de sokağın başındaki direkteki 60 mumluk ampul...

Direğin oraya gelince kadının evini gözüme kestirir ve arkamdan cin kovalarmışçasına bi solukta gider kapısını tıklatırdım. Dönüşte de bir topukta direğe kadar koşardım. Zaten o anda biri karşıma çıksa altıma edeceğim kesindi. Hele Ay aydınlık olmayan zamanlarda; katlanılmaz olurdu bu gidiş gelişler ama korkuyorum diyemezdim rahmetliye. Yoksa korkunun ne olduğunu öğretirdi eminim:)

Neyse gel zaman git zaman hoca'nın verdiği ezberleri okumaya başladım. Baktım bayağı da iyi ezberliyorum şey... korkusuyla. O yıl ki Ramazan benim açımdan oldukça verimli geçti. O korkuyla hem dul bir kadına yemek götürdüm günaşırı veya 3 günde 1. Hem de bir daha unutmamak üzere namaz surelerini ezberledim...

Meraklısına tavsiye ederim:)

Elif ba'mda en sevdiğim harf

Bu sıralar moda'ya herkes MİM'i sevebilir ama benim Elif ba'mda en sevdiğim harf CİM'dir.
Birçok sebebi var ki bunlardan birisi canım ciCİM derken ki o tatlılık bile olabilir.

Küçüklüğümden beri ben kadınlar ve kızlarla büyüdüm. Pek ağabey görmedim. İlkokulda ablalar kolladı beni. Sinemalara onlar götürdü. Onların cep fotoromanları, şiir kitapları ile büyüdüm.
Hocalarım, hafız kızlar ve kadınlardı. O yüzden Annem başta olmak üzere kadınlara en çok borcu olan kim? denirse bütün erkeklerden önce kendimi gösterebilirim.

Doğrularımı ve yanlışlarımı kadınlardan edindim. Bu konuda en büyük eksikliğim kadınlar hamamına gidememektir herhalde. Neyse bu Ramazan sayfasıydı değil mi? Şşşşt! oğlum İbram kendine gel evladım.

Yanlış hatırladığım bir şey var mesela.
Küçüktüm, kadınlar arasında kılınan bir teravih ve herhalde arkasından okunan bir mevlit’e annem beni de götürmüştü. Mevlit'teki doğum sahnesinde sanırım kadınlar beni aldılar ve kucaktan kucağa gezdirdiler. Her kucağına alan da sarılıp, öptü. O günden sonra ben mevlit'in doğumdan bahseden kısmı geldiğinde (hani salât-ü selam getirilip, ayağa kalkılır ya) küçük çocuklar sevilip, öpülür kucaktan kucağa gezdirilir sanırdım. Gerçi, çok bekledim ondan sonra ama bir daha öpen olmadı:)

Sonradan anneme ve tanıdık teyzelere de sordum. Mevlit'te böyle bir ritüel olmadığını söylediler. Düşününce buldum. Tahminen o sırada ürkmüş ya da ağlamış olmalıyım ve annemden uzak bir köşedeydim herhalde. Kadınlarda ayağa kalkmışken, beni alıp kucaktan kucağa anneme kadar iletmişlerdir. Haliyle seven de koklayıp, öpmüştür. Ben de hala hoş bir anıdır bu. Kendimi ilgi manyağı hissetmiştim:)

İşte 1–2 yaşlarındaki çocuklar da genelde kadınlar arasında "Cim'in karnında bir nokta" diye sevilirdi. En azından ben öyle anımsıyorum. Hamile kadın ve karnındaki çocuğa benzer CİM harfi. Gerek kendi çocukluğumdan, gerek çocuk sevgimden olsa gerek ben o günden beri CİM'i hamile bir kadın ve çocuğuna benzetir öyle severim. O yüzden CİM bana çok sevimli gelir.

Benden MİM bekleyenler:
Boş verin sitenize yazmayı. Söyleyin bakalım: Elif ba'nızda hangi harfi daha çok seversiniz? Ve Neden?

İki salla, bir bağla

Bayanlar pek bilmez ama baylar olayın farkındadır. Bayram namazları diğer namazlara benzemez. Şekil itibarıyla farklı eda edilir. Ayakta tekbir alır, elleri yana salarsın falan. Gerçi imama uyulduğu için azıcık işi ağırdan alıp, çaktırmadan yanındakine de baktın mı olayı biliyomuşçasına kıvırırsın ama bazıları ilave tekbirlerde herkes ayaktayken cumburlop eğilir de madara olur. Yine de Allah kabul etsin efendim...

Dur! İbram Ramazan gelmedi, sen Bayram namazı kıldırıyon diceniz ama Bekri Mustafa Ayosafya'ya imam olursa olacağı da budur. (bu fıkraya gülmek isteyenler google'a bakın. burada anlatıp da, biz zaten biliyoduk laflarınızı çekemem)

Neyse efendim kendimi bildim bileli bayram namazlarını kaçırmam. Diğerlerini Allah affetsin. (Olur İbram affetsin. Neyine güveniyosan). Her namazdan önce cemaat toplansın diye vaiz ya da müfti efendi vaazı uzatır da uzatır. Neredeyse vakti geçene kadar bayram namazını bekleten vaizler yüzünden son yıllarda diyanet bu işe dur demiş ve hocalar camiye geç gelen cemaatı cezalandırır gibi vaazı uzatmaktan vazgeçmişlerdir. Böylece cemaatin de hoca nasıl olsa uzatır diyerek daha da geç gelmesinin önüne geçilmiştir.

Vaaz tam biter. Vaiz efendi yıllardır değişmeyen şu sözleri saymaya başlar. Arkasından bir müddet sonra İmam efendi de merkezi yayını kapattıktan sonra bir de o başlar:
-Muhterem cemaat. Biliyorsunuz bayram namazları yılda iki kez kılındığı için unutulabilir ." dedikten sonra ben size bir tarif edim faslı da sürer 10-15 dakika....

Oysa ben çocukluğumda mektep, medrese görmüş bir hoca efendiden bir kere dinlemişimdir bu bayram namazı tarifini. Bir daha da dinlemeye ihtiyacım olmadı. Boşuna anlatıyosun hoca derim içimden her bayram namazında bu değişmez anektodları dinlerken. Kısa kes, aydın havası olsun... Tabi mektepli, medreseli hocalar başka oluyor. Bir gelenekten geliyorlar ve işin pratiğini, gönül kazanmayı metod olarak benimsemişler. Aynen şöyle demişti hoca efendi:
-1. Rekat: 2 salla 1 bağla / 2.Rekat: 3 salla 1 eğil ... gerisi bildiğiniz gibi.

İşi ehline vermek lazım. Ya da ehli vakit doldurmak için boş konuşmayacak. Kestirmeden işi bitirecek. Akıllara mıh gibi çakacak bilgiyi, yüreklere sevgiyi...

Çay içmek Abdesti bozar mı? Bozar...

Sonradan emekli bir vaiz olduğunu öğrendiğim bir muhterem amcayla aramızda böyle bir diyalog geçmişti. Kendisine saygım vardı ve sohbetinden faydalanmak istiyordum. Hâl böyle olunca biraz daha fazla bir arada vakit geçirmek adına çay ikram ettim.

-"Abdestim var, sağol almıyayım" dedi.

Ramazan desem değil henüz, üçaylar desen o da değil. Merak ettim sordum:
-"Hocam niyetlisiniz herhalde? Diliniz sürçtü oruçluyum yerine abdestliyim dediniz?"

-"Yok evladım" dedi. "Yaş ilerleyince abdest artık oradan değil, buradan tutuluyor" diye önce gözleriyle malûm mekânı, sonra da eliyle dudaklarını gösterdi. Birlikte gülümsedik:))

Hoşuma giden bir sözdür, zaman zaman dostlara anlatırım.
Şimdi hepimize hayat kolay geliyor ama demek ki zamanla yaşam kalitemiz değişecek. Ne mutlu yaşadığı her anın kıymetini bilip değerlendirebilenlere...

Zincir Mesafesi

Bazı insanlar vardır davranış biçimleriyle bizlerin aksine insanlara güzel birer örnektirler. Bu insanların lisan-ı halinden ilham alamazsanız, söylediklerinden nasiplenirsiniz. Söylediklerini dinleme şansınız olmazsa ise yazdıklarından payınıza düşen ekmek kırıntıları ile yetinirsiniz.

Ama o ekmek kırıntıları bile öyle doyurucudur ki; kafanızdaki bir sorunun cevabı olurlar. İçinizdeki sıkıntının ilacı. Hiç ummadığınız bir anda yanınızda hızır gibi biter bu güzel insanlar. Olmadı açtığınız bir Tv kanalında sohbetine rastlarsınız. İki cümlesi sizi doyurmaya yeter....

Bir gazetedeydi sanırım.
Bir yazar aktarmış, ya da böyle bir muhteremle sohbet etmiş, yazmış:

Soru şu: Hocam Ramazan'da cehennem kapıları kapanır, Şeytanlar zincire vurulur diye bize aktarıyorsunuz ama her türlü kötülük yine kol geziyor. Aklımıza binbir türlü fesatlık geliyor. Madem şeytanlar zincire vuruldu bu tezat niye?

Cevap da şu: Evladım sen bir eve gittin. Ev sahibi köpeği zincirle bahçeye bağlamış. Kapıyı açtın içeri giriyorsun. Köpek sana havladı. Gittin hayvanın yanına kadar ve hayvan hart dedi ısırdı. Köpeğe bahane bulmaya gerek var mı? Sorun "zincir mesafesi" evladım. Sen zincir mesafesini korumaz, köpeğin burnunun dibine kadar sokulursan Şeytan'da Ramazan falan dinlemez seni ısırır....

Sizi bilmem ama bu cevap benim çok hoşuma gitmişti...