28 Mart 2010 Pazar

Sevgi var ya şu sevgi



Hiç düşündünüz mü acaba; sevgi bir öğreti, bir kazanım mıdır yoksa sadece Allah vergisi bir değer midir?Sevgi öğrenilip öğretilebilir mi? Anne babamızı nasıl, yârimizi nasıl, eşimizi dostumuzu nasıl sevmeliyiz bunun bir kuralı olabilir mi?

Ölçüsü derecesi var mıdır? Aşktan bahsetmiyorum. Aşk söz dinlemez bir isyan, bir rüzgar, bir tatlı beladır insanın başında. Ama ya sevgi? Sevgi kontrol edilebilir mi? Beni böyle sev seveceksen mi dersiniz Orhan Gencebay gibi? Ya da dostluklarınızı az sevdiklerim, çok sevdiklerim diye sınırlandırabilir misiniz?

Az sevdiklerim çok sevdiklerim. Uğruna riski göze aldıklarım, yanında dünyayı umursamadıklarım, canımı verebileceklerim gibi bir kategorize etme şansınız var mı? Haydi diyelim sevgi öğrenilebilir ya öğretilebilir mi? Öğrenilen her şey neticede öğretilebilir de diyebilir miyiz? Okulunu açsak; acaba insanlara kimi nasıl nice seveceklerini öğretebilir miyiz?

Çok sevmenin ölçüsü nedir? Nasıl ölçülebilir bu? Ona yaptığımız fedakarlıkların benzerini bize yapamayan birisi bizi sevmemiş mi sayılır? Yoksa sevgiler de bencil midir? Sadece kendi egomuzun beklentileri midir? Vermeyi de dilediğimizce almayı da dilediğimizce biçimlendirebildiğimiz ve bu kalıplara uyarsan beni sevmiş olursun dediğimiz bir söylemin tarif ettiği şey sevgi midir?

Ya da mesai saatlerinde var olan hafta sonları biçim değiştiren sanrılar mıdır sevgi? Yani sevdiğinizi bir yaz aşkı gibi mevsimi gelene kadar derin dondurucularda saklayabilir misiniz?

Sabah göz kapaklarınızı açtığınızda yanı başınızda olan herkese duyulan şey midir sevgi? Yoksa bir ömür boyu beklemek midir gelmeyecek olsa bile sevdiğini? Veya yanıbaşımızdayken kıymetini bilmeyip kaybettiğimizde ardından ağladıklarımıza duyulan hüznün adı mıdır sevgi?

Sadece ayırabildiğiniz vakitlerde sevebildiğiniz bir kedi yavrusu mudur? Huzur evlerinde ziyaret ettiğiniz ana babanız, bir yakınınız mıdır sevgi? Bir çocuk mudur yoldan geçerken başını okşadığınız?

Uzaklardan telefon açıp canım halam, teyzem dediğiniz ama yanınıza geldiklerinde varlıklarından habersiz davrandığınız insanlara gösterdiğiniz yalan gülümsemeler midir sevgi? Yoksa yeşil midir sevgi, hani kırlarda koşan çocuklar gibi ? Bir fidan mıdır besleyip büyüttüğünüz? Bir umut mudur karşınızdaki insandan da görmeyi beklediğiniz.

Tanrının bir armağanı ve içinizde saygıyla hoşgörü ile zaman zaman da fırtına boran kar ile büyüttüğünüz kökleri derine gittiğince yaprak açan, boy salan asırlık bir çınar mıdır sevgi?

Soruları da cevapları da bir hayli uzatmak mümkün. Siz yine de bir düşünün sevgi bir yemek midir içine katılacakları kendinizin belirleyebildiği? Yoksa deli bir sanrı mıdır, kendimizi şu dünyada avutmak adına sığındığımız?

8 yorum:

Bucera dedi ki...

Yoksa deli bir sanrı mıdır, kendimizi şu dünyada avutmak adına sığındığımız?

Sanrı mıdır bilmem ama hayatı yaşanır, katlanır kıldığı bir gerçek.

♥ .* ღ .*ѕιуαн кєℓєвєк ♥ . ღ .* ♥ dedi ki...

Ben bu yazıyı okuyunca şöyle değerlendirdim kendimi yada sevgiyi.

Ben, nasıl sevdiğimi kimleri ne derece sevdiğimi biliyorum ama, nasıl sevildiğimi bilmiyorum.

Pabuc dedi ki...

Sevgi bir annenin evladına bakışı gibi hayata ve canlılara bakabilme özelliğidir.Fedakarlıkla ,huzurla, merhametle; karşılıksız, beklentisiz,umutla,hoşgörüyle…Ve bu yaşam biçimidir ya sevgi ile yaşarsınız ya da seviyor gibi yaparsınız arasındaki fark ince bir çizgi. Sevgi ile yaşayan sevgi kendinden bi özellik olan insanlar şikayet etmezler ‘’ben yaptım ben iyiyim..’’ demezler onların bildiği sevgi ile bakmak görmek düşünmektir…Kişiye göre değişmezler her işte bi hayır vardır deyip yaşananlara yaşanmışlara saygı duyarlar..Onlar farklı pencereden hayatı izlerle canlılarla diyalog kurarlar..

Sevgiyi herkes kendine göre tarif edebilir belki,sizin güzel yazınızdaki tüm cümleleri içine alabilir hatta çok daha fazlasını da içinde barındırabilir…Hani bi yazı seriniz vardı (Yürek bakıcıları ) onlardır sevgiyle yaşayanlar …Bazen sakallı dede olarak çıkarlar karşımıza, bazen ufak bir çocuğun başını okşarken bazen de sokak kedilerine yemek verirken…Bakarsınız ihtiyaç anında sıkıntısını giderirler birinin bakarsınız kimse görmeden erzak taşırlar birilerine…Bakarsınız burada sizinle tebessüm ediyorlardır bilemezsini gece sabahlara kadar birileri için dua diyorlardır..Bazen sizi dinleyen dostturlar bazen yardımınıza koşan ambulans…

Sevgi , insanda ruh olduğu zaman her yer gül kokar…Anlayıp bu şekilde yaşayıp hayata bakanlardan olalım inşaallh…

Zeynep dedi ki...

hiç tükenmeyen eksilmeyen güç veren güven veren karşılıksız tek gerçek sevgi annenin evlada olan sevgisi bütün bunun dışındaki sevgiler zihin karıştırıcı diye düşünüyorum...

Zeynep dedi ki...

ölçüsü ve kuralı olmayan tek sevgi anne sevgisi

Erkan BAL dedi ki...

@bucera: acaba nedir nedir, hem çok bilip, hem hiç bilmediğimiz şey.... şey işte.

Erkan BAL dedi ki...

@siyah kelebek: nasıl sevildiğimizi bilebilmek için sevgiyi anlatan kalemlere ihtiyacımız var. birbirimizin gözleriyle bakabildiğimiz zaman hayata. insan aynasında kendini görecek. sevdiğinin gözlerinde. bizim kelimelerimizle bize duyulan sevgiyi anlatmamız imkansız zaten. o sevgilinin işi...

Erkan BAL dedi ki...

@pabuç: ne güzel anlatmışsınız. katkılarınızla genişliyor, çoğalıyor anlamlar. sağolun.