insanlar birbirilerinin hayatlarına bir değer kattıkları zaman vardırlar. o zaman sevdikleri ve sevildikleri için bir anlam ve değer ifade ederler. eğer birlikte olduğunuz insana dünyayı dar getiriyorsanız, yaşanmaz kılıyorsanız, kıskançlıklarınız ya da kaprisleriniz onun hayatını eskisinden daha kötü hale getirmişse, adına sevgi deyin aşk, deyin, evlilik deyin ne derseniz diyin o ilişki karşı taraf için bir işkenceye dönmüştür. siz artık sadece katlanılan birisinizdir.
kök saldığınız bir yürekte veya paylaştığınız bir yaşamda acı, hüzün ve öfkeden başka duygular uyandıramıyorsanız, karşınızdaki insan her an bir suçluluk ya da acaba ne olacak psikolojisine girmişse veya sizin ona verdiğiniz sıkıntıdan veremediğiniz huzur, güven ve eksik bir mutluluk hissinden dolayı sürekli acı çekiyorsa, bence artık sizin bu ilişkiden çekip gitme vaktiniz gelmiştir.
Böyle bir durumda, ya içinde bulunduğunuz hali değiştirmek için adımlar atarsınız ki; değişim zor da olsa imkansız değildir. Yeter ki sevgi aslolsun. Ya da gitsin gideceği yere kadar diyen arkadaşınızın, dostunuzun sabrını zorlayarak bu işkenceyi sürdürürsünüz.
Oysa bir üçüncü yol da, severken sevdiğinizi özgür bırakabilmektir. En zoru; değişim, en kolayı kaçmak, en anlamsızı bu işkenceyi sürdürmektir. Siz doğru olanı yapın...
Değişin!
